Livestream

Voor sommige dingen moet je de stad uit. Soms moet je daarvoor naar Amsterdam. Niet te vaak natuurlijk, maar af en toe. Zo ga ik naar de Stopera. Is het niet voor het zalmroze tapijt in de foyer dan wel voor de opera. Sinds het Onafhankelijk Toneel van het toneel is verdwenen, hebben we dat niet meer in onze stad. Zo zou ik naar Amsterdam zijn gegaan voor het theaterstuk ‘Weg met Eddy Bellegueule’, als het daar nog zou worden opgevoerd. Maar dat zit er nu even niet in.

Een paar vrijdagen terug liep ik met drie vrienden de Tasty Walk. Wij deden de VrijMiPro. Dat was een prettige variant op de VrijMiBo. Daar zijn foto’s van, maar die zijn niet geschikt voor publicatie. Want we zitten op het terras. Weliswaar op gepaste afstand, maar het mocht niet. Geen nood. Even verderop stonden publieke picnictafels, met banken. Ondanks het bizar stralende voorjaarsweer was er plek genoeg. Zes keer een klein culinair feestje. Met van die kleine flesjes vliegtuigwijn. Na heel lang ‘gelockdownd’ te zijn, waren we helemaal los. Corona brengt veel narigheid, maar ook die wandelingen met vrienden. “Moet jij nog ergens naar toe straks?” “Nee, ik heb alle tijd. En jij?” Dat alleen al. Tijd voor elkaar en al wandelend hoor je nog eens wat. 

Man Dennis & ik hadden vorig jaar iedere twee maanden wat leuks op ons programma. Niet dus. De vouchers liggen op de plank. De doorgeschoven concertdata staan in de agenda. Tussen de rode golven door was er in september nog wel een prachtige trip naar Italië. Na ons kon ook de koning er niet meer uit. Maar het ‘Nieuwe Abnormaal’ heeft ons dagelijkse leven omgevormd. Want hoe normaal is het leven zonder sporten in de powerroom, hangen aan de bar en dansen in het donker? Tot die ‘Normale Wereld’ weer de onze is, zijn er andere zaken die het leven bepalen. Hieronder noem ik er een paar, uit mijn persoonlijke koker. 

Feast is gebaseerd op de hiv-zaak uit Groningen, waarbij mannen tijdens seksfeesten met voorbedachte rade zijn gedrogeerd en geïnjecteerd met besmet bloed. Plato, dildo’s en een geïnjecteerde tulp komen samen in dit gelaagde werk van de eigenzinnige Rotterdamse filmmaker Tim Leyendekker.

Waar eindigt persoonlijk genot en begint de invasie van de ander? Kan het zijn dat een agressor slechts zocht naar een gevoel van thuiskomen? Echte, fraaie cinema vol lef en een vleugje filosofie. 

Lees ook ons artikel over de queerfilms tijdens dit 50e IFFR.

Check voor het bekijken van de films op je eigen beeldscherm de technische checklist van IFFR.

Kleurrijke en energieke bewerking van Shakespeares gelijknamige toneelstuk, met de wervelende miljoenenstad Taipei als decor. Orlando en Rosalinda zijn verliefd op elkaar, zonder dat de één dat van de ander weet. In de tijd van Shakespeare werden alle rollen door mannen gespeeld, nu zijn het enkel vrouwen.

Lees ook ons artikel over de queerfilms tijdens dit 50e IFFR.

Check voor het bekijken van de films op je eigen beeldscherm de technische checklist van IFFR.

“Als dit een plek voor koeien was, had God ze er wel gemaakt”, bromt een sjofele cowboy in het Oregon van 1820. Toch heeft een rijke Engelsman er een koe naartoe laten verschepen. Het dier wordt de spil in de opbloeiende vriendschap tussen Cookie, de timide kok voor een groep rouwdouwende pelsjagers en de Chinese immigrant King-Lu. Stiekem gaan zij 's nachts uit melken en met de gestolen zuivel bakt Cookie lekkernijen die gretig aftrek vinden. Zo lijken de bescheiden dromen van de twee marginale figuren binnen handbereik te komen.

Première met Q&A met regisseur Kelly Reichardt.

Lees ook ons artikel over de queerfilms op dit 50e International Film Festival Rotterdam.

Check voor het bekijken van de films op je eigen beeldscherm de technische checklist van IFFR.