Mede mogelijk gemaakt door:
"I am a _____ peach"
zondag 06 nov 2022Maaspodium... wekelijks fiets ik er langs en vraag ik me af welke voorstellingen er gespeeld worden. Nu is mijn kans, ik heb een kaart voor de voorstelling The Hot Peaches (van De Toneelmakerij en DOX). Bij binnenkomst in het theater staat de lobby vol met kledingrekken en props, veelal in regenboogkleuren en met veel glitter. Al nadenkend wat het met mij doet word ik uitgenodigd lid te worden van de peach family met een zelf gekozen naam, die ik op een armbandje mag schrijven... ik hoef niet lang na te denken om mijzelf "I am a curious peach" toe te bedelen en laat mijn nieuwsgierigheid de vrije loop : hoe gaat mijn eerste theaterbeleving hier zijn, wat mag ik verwachten bij deze speciefieke voorstelling, welke mensen komen er nog meer vanavond? Terwijl mijn gedachten op volle toeren bezig zijn, druppelen mensen binnen die zich vergapen aan de kledingrekken... de "keuzestress" resulteert uiteindelijk in een kleurrijke.outfit, waarmee de mensen op de foto worden gezet.
In de blauwe theaterzaal nemen de bezoekers plaats, het podium is gevuld met een kleurrijk decor waar acht artiesten achter een 'net' van lampen staan te wachten om op te mogen treden... de peach family wordt gekenmerkt als een safe space waar iedereen zichzelf kan zijn : de artiesten gaan tijdens de voorstelling laten zien wie ze zijn, zowel voor als achter de schermen : zang, dans en hysterische acts volgen elkaar in rap tempo op en zo wordt het verhaal verteld van the hot peaches, van 1969 tot vandaag... een opeenstapeling van feitjes, leuke weetjes en soms confronterende (voor)oordelen waar mensen binnen de queer community mee te maken krijgen... een naadloze overgang tussen Nederlands en Engels laat goed zien dat de boodschap in alle talen hetzelfde is : iedereen mag zijn/haar/hun eigen authentieke zelf zijn, liefde krijgen én geven is onderdeel van lid van de chosen family/community zijn... de show wordt afgerond met het antwoord op een prangende vraag die aan het begin van de voorstelling werd gesteld : "Mijn moeder is trots op mij, maar wat zou mijn vader ervan vinden?". Het applaus aan het einde van de voorstelling verstomt wanneer een van de artiesten een briefje in de handen krijgt geschoven : "Ik ben trots op je. Papa". Een nog luider applaus overstemt de brok in mijn keel die ik even moest wegslikken...
Mijn nieuwsgierigheid naar wat er nog meer komt wordt tenslotte mooi beantwoord : een aankondiging van de première van de voorstelling The Ozard of Wiz, gevolgd door een turbo workshop vogue en een spetterende demonstratie... curiosity killed the cat, but these people killed the stage... chapeau Maaspodium, you'll see me again soon.
Podcast : The Ozard of Wiz
zaterdag 03 dec 2022Op zaterdag 17 december gaat The Ozard of Wiz in première (zie ook de agenda). In deze jeugdtheatervoorstelling keren zeven bijzondere mensen terug naar hun kindertijd, een tijd zonder schaamte. Allemaal hopen ze uiteindelijk te krijgen waar ze hun hele leven al naar op zoek zijn: hersenen, moed, een hart en een thuis. In deze wonderlijke voorstelling serveert Maaspodium vogue, popmuziek en melancholie in een seventies sausje. Zelf ben ik uitgenodigd de première bij te wonen en ben van tevoren in gesprek gegaan met René Geerlings, regisseur en artistiek directeur en met Daan van Doremalen, marketing en communicatiemedewerker van Maaspodium. Luister naar hun interessante kijk op dingen in deze podcast (duur : 22 minuten 51 seconden).
The Ozard of Wiz
zondag 18 dec 2022"Trek een item uit de kast dat je altijd al wilde dragen maar nog nooit durfde te dragen! Dit is je kans!" Met deze tekst kreeg ik een paar dagen voor de voorstelling een subtiele herinnering aan de première van The Ozard of Wiz. Bij binnenkomst in het Maaspodium zie ik dat velen hieraan gehoor hebben gegeven en zo om mij heen kijkend belooft het een werkelijk feest te worden die avond.
De grote zaal inlopend zie ik een zevental artiesten zitten in zo goed als hun ondergoed. Boven het toneel hangt een gigantisch kledingrek met tientallen kledingstukken, steeds een setje van zeven dezelfde. Tijdens de voorstelling draait het kledingrek rustig haar rondjes en wanneer nodig worden de kledingstukken eraf gehaald en aangetrokken, maar wel op verschillende manieren zodat uiteindelijk unieke kledingcombinaties ontstaan. Ik interpreteerde het als dat wanneer het lijkt alsof we er allemaal hetzelfde uitzien, we er toch onze eigen unieke draai aan kunnen geven. Zo ook gaven de artiesten eenzelfde uieke draai aan hun eigen verhaal, het verhaal van de voorstelling: op zoek naar een thuis, moed, hersenen of een hart hopen ze bij de Ozard of Wiz dat te krijgen waarnaar ze hun hele leven op zoek zijn.
Deze voorstelling is een omgekeerde kijk op het verhaal van de film/musical uit de jaren zeventig... of toch niet? De voorstelling geeft een mooie verbeelding van hoe mensen kunnen worstelen bij een gebrek aan bijvoorbeeld moed of wijsheid maar er uiteindelijk achter komen dat ze het gewoon altijd in zich hebben gehad. Mooi dat alle zeven acteurs een moment voor zichzelf hebben gehad en hebben mogen laten zien dat wanneer je je ogen dicht doet het lijkt alsof je weer negen bent, en dat wanneer je je ogen weer open doet het eigenlijk gewoon hetzelfde is.
Deze voorstelling is een omgekeerde kijk op het verhaal van de film/musical uit de jaren zeventig... of toch niet? De voorstelling geeft een mooie verbeelding van hoe mensen kunnen worstelen bij een gebrek aan bijvoorbeeld moed of wijsheid maar er uiteindelijk achter komen dat ze het gewoon altijd in zich hebben gehad. Mooi dat alle zeven acteurs een moment voor zichzelf hebben gehad en hebben mogen laten zien dat wanneer je je ogen dicht doet het lijkt alsof je weer negen bent, en dat wanneer je je ogen weer open doet het eigenlijk gewoon hetzelfde is.
Op een gouden dansvloer ("yellow brick road") volgen zang, dans, hysterie, vogue en een moderne bewerking van de originele songs elkaar in een trap tempo op, net als de kostuumwisseling die gedurende de voorstelling aan een enorm ronddraaiend kledingrek voor het grijpen hing. De levensechte Toto bracht velen in het publiek tot het uiten van een gemeende "aahhh", wat m.i. enigszins afbreuk deed aan de choreografie op dat moment. Al met al is het wel een voorstelling die, ook al is 'ie gemaakt voor 9+, zeker geschikt is voor volwassenen en kinderen die zich al wat ouder voelen. Want uiteindelijk gaat het niet om hoe oud je bent, maar om hoe jong jij je voelt en wat je doet met wat op dit moment goed voelt. En dat het tijdens de première goed voelde, bleek wel uit de onmiddellijk staande ovatie toen het slotakkoord nog klonk. "Click click click the ruby slippers", hopelijk worden de in de Ozard of Wiz gebruikte zilveren glitterlaarzen net zo iconisch!
Sponsors
Sponsors