Eén van de redenen dat ik me zo hard inzet voor Roze in Blauw, is dat ik een voorbeeld wil zijn voor mijn kinderen en mijn naaste omgeving. Ik wil laten zien dat het niet uitmaakt hoe je eruit ziet, op wie je verliefd wordt, waar je in gelooft.

Mijn jeugd was op z’n zachtst gezegd niet zo fijn. Mijn thuis, wat mijn veilige haven had moeten zijn als jongen, was dat niet. Maar waar het bij veel anderen omgekeerd is, heb ik juist daarbuiten nooit iets naars meegemaakt omdat ik homo ben. Bij de politie heb ik me altijd volledig geaccepteerd gevoeld. 

Er wordt te vaak vergeten dat je als transgender persoon geen andere keuze hebt dan ‘uit de kast komen’. Als je lesbisch, homo of biseksueel bent, kun je ervoor kiezen om je privéleven voor jezelf te houden. Die ‘luxe’ heeft een transgender persoon niet.

De letters LHBT+, daar heb ik niet zoveel mee…. In welk 'hokje' iemand past, zegt mij niets. Ik ben zoveel meer dan alleen maar lid van het hokje ‘h’(omo). Politiecollega, echtgenoot, fotograaf, zoon, zanger - zo kan ik nog wel even door gaan - dat ben ik óók allemaal.

Voor mezelf ben ik nooit anders dan een man geweest. Ik wilde jongenskleren aan, jongensdingen doen, maar mijn ouders accepteerden het niet. Punt. Ik mocht mezelf niet zijn. Ik heb het daar lange tijd bij gelaten. Totdat ik niet meer kon.

Vanuit Karlskrona (Zweden) - waar zij ‘on tour’ is – sprak GayRotterdam met singer-songwriter Donna Senders (24). Al heel jong wist zij dat ze zangeres wilde worden. Carlo Boszhart gaf haar na de studie dat éxtra zetje om hier vol voor te gaan. Haar meest recente single ‘Safe’ is een persoonlijk nummer over jezelf veilig voelen.

Sandy Kardolus is één van de oprichters van Schiedams LEF. Volgens Sandy is de oorzaak van de schaduwzijde vooral onwetendheid. Sandy heeft om die reden samen met haar collega onderwijsmateriaal ontwikkeld voor alle vormen van onderwijs en ze geeft workshops aan professionals over alle vormen van seksuele diversiteit.

Als politie staan we voor veiligheid. En dat is breder dan het bestrijden van criminaliteit en boeven vangen. Ik vind het oprecht schokkend dat je, in een vrij land als Nederland, in een wereldstad als Rotterdam, niet altijd en overal uit kunt komen voor je identiteit. Ik vind het erg dat twee mannen of vrouwen niet hand in hand over straat kunnen lopen. Of dat iemand bijvoorbeeld buiten geen keppel draagt, omdat hij dat niet durft.