Hangen, klimmen en push-ups

Het immigratiedebat en LHBT+

Afgelopen 23 augustus gaf Haroon Ali in de Volkrant een analyse van het immigratiedebat binnen de LHBT+beweging. ‘Het immigratiedebat splijt de homobeweging,’ schrijft hij. ‘Lukt het zo nog om eensgezind voor lhbti’ers op te komen?’

“Als je homo’s liefde toont, dan zul je net als hen branden en stenen om je oren krijgen.” Geloof mij, dit soort uitspraken zijn in Krimpen aan den IJssel, waar ik ben opgegroeid, doodnormaal. Vorige week nog deed dominee Anthonie Kort van de Mieraskerk deze uitspraak in één van zijn preken. Hij voelt zich gesterkt door de wet en de politiek die hem geen strobreed in de weg leggen. Dus kan hij doorgaan.

Vorig jaar deed ik aangifte tegen deze dominee, omdat hij de burgemeester, wethouders en gemeenteraadsleden van Krimpen aan den IJssel had opgeroepen om homo’s uit te bannen. Door LHBTI’s te accepteren in onze samenleving, roepen wij namelijk het coronavirus op ons af.

Je loopt hand in hand over straat met je vriend of vriendin en je krijgt een discriminerende opmerking naar je hoofd geslingerd. Iemand roept dat mensen zoals jij uitgebannen moeten worden. Als de burgemeester, wethouders of coalitiepartijen van Krimpen aan den IJssel voorbijlopen, dan zullen zij hier niets van zeggen. Immers, zo is de gedachte: “Wij moeten staan voor alle inwoners.” Discrimineren is onderdeel van de dialoog die zij graag zien in hun gemeente.

Op straat, het station, de supermarkt: in elke openbare ruimte zijn uitingen van liefde te zien voor de oplettende toeschouwer. Voor mensen die zich identificeren als LHBTI+, zo werd me duidelijk tijdens de tweede safe space van Jezelf op Zuid x SPACE, heeft dit echter een hele andere lading dan ik ooit heb beseft. 

Ik werd altijd gezien als anders. Wat dat was wist ik zelf niet zo goed. Op de lagere school hielden twee jongens me vast terwijl de derde me in mijn zij schopte. Toen mijn moeder, nadat de arts ons vertelde dat er beurse plekken te zien waren rondom mijn nieren, het schoolhoofd hierop aan sprak was de boodschap: “U moet niet zo’n bezorgde moeder zijn. Jongens stoeien nu eenmaal”.

Prijzen, preken en pamfletten

Marieke Lucas Rijneveld - de eerste Nederlandse auteur die op 26 augustus jongstleden de prestigieuze International Booker Prize gewonnen heeft - werd geboren in een geformeerd boerengezin in Nieuwendijk.

Queer, LHBTQICAP+ en taalfilosofie