Dit is een aflevering uit de serie Queer Creatives, waarin we jonge creatieven uit de regio Rotterdam voorstellen die zich als queer identificeren.  Maak ook kennis met Emmy Eve en Lamin Barrow. 

Om je een beetje beter te leren kennen: K3RN, jouw naam, waar komt die vandaan? 

K3RN komt uit mijn graffitiperiode, dit was mijn artiestennaam. Ik heb graffiti vanaf mijn elfde of twaalfde gedaan, eigenlijk uit verveling. Dat was illegaal, maar ik doe het nog steeds. Alleen zijn het nu betaalde en legale opdrachten. Je ziet het ook in mijn video’s. Ik zie het als iets wat van negatief naar positief is veranderd.

En van de graffiti naar de muziek, hoe ben je daar ingerold?

Ik had altijd al muzikale vrienden en wilde zelf ook muziek maken, maar ik heb een lang pad belopen totdat ik die stap ook echt kon zetten. In 2013 ben ik begonnen om echt op te nemen, maar in 2015 kwam ik uit de kast, en toen heb ik het even losgelaten. Ik was mezelf toen even kwijt en erg zoekend, daardoor kon ik dat op dat moment niet in mijn muziek uiten. Overigens heb ik veel positieve reacties gehad, ook wel comments van ’hij is rapper en zuigt pik’, maar dat boeit me niks. Ik ben vooral een rapper, die ook toevallig gay is en rap alle dingen die ik om mij heen zie. Een nummer als ‘Op Slot’ dat gaat over het achterlaten van mijn verleden, dat heeft heel veel kanten.

In de hiphop of rap is een ‘echte’ man zijn wel een belangrijk thema en dat wordt dan wel op een bepaalde manier ingevuld.

Ik denk toch dat het niet meer zo’n taboe is. Er zijn mannelijke rappers die nagellak of jurken dragen, waarom zou het dan niet kunnen dat ik homo ben? Ik ben gewoon mijzelf. Frank Ocean is een van de voorbeelden van iemand die zichzelf is gebleven. Ik vind dat echt heel tof, ook Lil Nas. Ze hebben mij muzikaal niet beïnvloed, maar door hun persoonlijkheid. 

Over hokjes en vooroordelen: gays houden toch alleen maar van pop? Waar en wie is jouw publiek, ook in de LGBTQ community? 

Ik merk dat er zeker een groep is die echt de – wat bredere – urbanmuziek luistert. Hier in Rotterdam, maar eigenlijk op de Molukken, waar mijn opa en oma zijn geboren, heb ik de grootste groep fans. 

Je bent bezig met een nieuwe track, kan je daar wat meer over vertellen?

Dat is ‘Jouw pijn 2.0’  De eerste versie was het nummer waar ik zelf muzikaal mee uit de kast kwam, maar ik heb nu een versie gemaakt die je veel breder kan zien en voor iedereen bedoeld is die zich erin herkent, niet perse over een coming out als gay. Dit is ook wat ik in mijn muziek wil bereiken, dat iedereen mijn teksten voelt, zo zie ik diversiteit. 

Ik heb de kern van de tekst en rap gehouden, maar het refrein aangepast. Ik schrijf mijn eigen teksten en overleg natuurlijk wel met de mensen om mij heen en de producer over wat wel en niet klinkt. Mijn vriend is heel eerlijk over mijn muziek, dat is heel fijn. 

"Het mooiste aan Rotterdam is de mentaliteit,

recht voor z’n raap, en jezelf zijn, dat maakt me trots!"

Wat zijn je gedachten over Rotterdam?

Het mooiste aan Rotterdam is de mentaliteit, recht voor z’n raap en jezelf zijn, is typisch Rotterdams, dat maakt me trots. Ook zoiets als jullie website en Rotterdam Pride is super tof. Het is ook echt nog nodig, je wilt natuurlijk dat iedereen je accepteert, maar dat is nog niet zo. Als ik in Rotterdam ben, ben ik heel vaak in de Witte de With.

Wat zijn je muzikale plannen voor de komende periode?

Door de Corona zijn die natuurlijk flink in de war gegooid, de optredens zijn gecanceld en ik zou eventueel naar de Pride in Suriname gaan. In plaats daarvan ga ik nu werken aan een EP en de studio in. In het najaar komt er een EP die ik samen met wat andere jongens maak en een solo-EP hopelijk aan het eind van dit jaar. Dit wordt een heel persoonlijke EP, hij heet ‘Sempie’, zo noemden mijn goede vrienden mij vroeger. Het gaat over die periode en de track met die naam, daar ben ik supertrots op, maar dat horen jullie vanzelf....