Sander Slegtenhorst werkt al ruim vier jaar als cultureel programmeur bij Bibliotheek Rotterdam. Hij is vooral verantwoordelijk voor de jongerenprogrammering. Gavin is singer-songwriter en cabaretier. Hij is één van de jonge talenten die in de spotlights staan tijdens het Louvri Festival. Gert-Jan en Bjorn spraken hen samen in een nog rustige Bibliotheek Rotterdam.

Mensen denken bij een bibliotheek misschien niet direct aan een festival…

Sander: De bibliotheek heeft een ontwikkeling doorgemaakt van alleen maar boeken naar meer programmering. Mensen kennen de bieb van vroeger vooral van de strenge bibliothecaressen achter de balie, maar de bieb is nu meer een ontmoetingsplek voor de Rotterdammer. Je ziet ook dat vanaf de tweede verdieping eigenlijk pas de boeken staan. De rest is al meer ingericht voor programmering.

L’Ouvri is Frans voor Open Up. Hoe is het idee voor deze Songfestivalstadsprogrammering ontstaan?

Sander: Vorig jaar had ik het idee om een podium te creëren voor jongeren afgewisseld met bekende namen. We wilden exposities afwisselen met talkshows en een diversiteit aan optredens. Helaas kon dat dit jaar niet doorgaan. We zijn toen onze partners gaan vragen welke artiest ze wilden afvaardigen onder het thema Open Up. We gaan nu online elke dag tijdens het Songfestival een filmpje lanceren. Elke dag vanaf een andere locatie in de bieb met een andere artiest.

Hoe zorg je binnen die programmering en ontmoetingsplek dat er ruimte is voor Rotterdammers in al hun diversiteit?

Sander: We programmeren als bibliotheek steeds meer samen met community’s. We vragen hen: “Wat zouden jullie willen dat er in de bibliotheek geprogrammeerd wordt?” Dus we programmeren niet zozeer zelf, maar samen met anderen of bieden anderen een podium. Onze jongerenprogrammering geven we totaal uit handen aan de jongerenorganisaties en jongereninitiatieven uit de stad. Dit vertalen we nu ook door naar andere doelgroepen. Voorbeelden zijn bijvoorbeeld: Chicks and the City en Spraakuhloos.

En een van die jonge artiesten ben jij Gavin.

Gavin: Dat klopt! Ik ben afgevaardigd via Spraakuhloos. Ik treed op op 16 mei. Spraakuhloos organiseert al jaren open podia voor spoken word-artiesten. Ik ben ooit door de organisator op een podium gezet en dacht: “Oh shit, nu moet ik dit voor de rest van mijn leven doen!” Daar is het eigenlijk begonnen.

"Mijn eerste nummer ging over waarom heteromannen niet naast elkaar zitten in de metro." 

Hoe was dat de eerste keer dat je op het podium stond? Had je toen al meteen een boodschap die je wilde vertellen?

Gavin: Ik kreeg vijf minuten mijn eerste avond, dus ik heb vijftien minuten op dat podium gestaan. Mijn eerste nummer ging over waarom heteromannen niet naast elkaar zitten in de metro. De vraag was of ik alsjeblieft naast hen mocht gaan zitten, want dan zat ik niet meer alleen in de metro. Met die benen wijd, weet je wel. Het was in eerste instantie niet eens grappig bedoeld, maar ik stond daar dan kneuterig met mijn eerste gitaar. Ik kon nog niet eens zo heel goed spelen. In mijn ogen was het een heel emotioneel liedje. Toen moesten mensen lachen en ik dacht: “Ohhhhh, alle dingen waar ik vroeger problemen mee had of waar ik belachelijk voor werd gemaakt dat kan ik nu gebruiken.” Toen ben ik dat uit gaan melken. Mee laten zingen, cursus hetero-handshakes en ik ging een man knuffelen op de eerste rij in het theater…. Ik kwam erachter dat ik ook heteromannen kon laten lachen als een queerpersoon. En eigenlijk, nare dingen die ooit over mij waren gezegd die bracht ik terug in het theater.

Dat is wel een hele mooie manier om negatieve dingen om te zetten in iets krachtigs. Heeft dat er ook voor gezorgd dat je dingen achter je kon laten?

Gavin: Ik betrap mezelf af en toe dat ik merk… oh, hier zijn we nog niet overheen. Ik merk dat in mijn proces van liedjes schrijven het in het begin eigenlijk altijd heel deprimerend is en sad. En dan zoek ik naar manieren dat het leuker kan. En dan ontstaan er bij mij liedjes die soms ook belachelijk zijn. Bijvoorbeeld op het festival zing ik een liedje over dat ik vroeger gepest werd door een jongen en dat is een traumatische ervaring. Die kennen we allemaal en hoe kan ik dan een hoek uitdelen. Dus toen heb ik een liedje geschreven over dat ik met zijn vader naar bed ging. En toen merkte ik dat ik pesten altijd een soort van heb weggelachen en nog steeds. Maar dat ik het nu kan gebruiken, maakt het een soort van okay. Alles wat ik vroeger vervelend vond, naar vond en me deed twijfelen aan mezelf, is nu juist waar ik mee kan shinen. Ik wil schrijven voor de kneuzen van onze maatschappij. Niet vanuit een gevoel van ‘oh, we zijn zo zielig’, maar het is gebeurd, we zijn er niet trots op, maar we kunnen er nu om lachen en er iets van maken.

Hoe is de bibliotheek er ook voor LHBTI+-jongeren, zoals Gavin?

Sander: We letten op dat iedereen een plek heeft binnen onze programmering en in samenwerking met Schiedams LEF lenen we ook leskisten uit aan scholen. Hiermee kunnen ze in de lessen aandacht besteden aan seksuele en genderdiversiteit. We dragen als bibliotheek uit dat we een safe(r) space zijn voor iedereen. We zijn gratis toegankelijk en doen ons best zo laagdrempelig mogelijk te zijn. De bibliotheek moet vooral een plek zijn waar mensen zichzelf kunnen zijn.

Gavin: Ik had dus in het begin dat mensen tegen me zeiden: “Maar Gavin, je bent ook gewoon grappig als je dat homoding niet doet.” En dan dacht ik: hallo, maar dit ben ik. Mensen zien je vaak als één ding. Dan doe je een keer niet het homoding achter de schermen, omdat ik moe ben of sacho of gewoon zin heb in een goed gesprek. Die persoon ben ik ook. Maar alles wat ik op een podium ga doen, zal altijd een homoding zijn, want het is geschreven door een homo.

Wat doet dat me je op het moment dat iemand dat tegen je zegt?

Gavin: Ik word daar heel competitief van. Zo van: ik laat het mensen wel zien en ik zal het wel bewijzen. Dat is niet altijd goed voor je netwerk <lacht>, maar wel goed voor de motivatie.

Gavin is in ieder geval te zien op het Louvri Festival bij Sander. Meer informatie over het festival kun je vinden via: https://www.bibliotheek.rotterdam.nl/louvri. Elke dag verschijnt er een nieuw optreden online via: https://www.instagram.com/bibliotheekrotterdam/. Meer over Gavin kun je vinden via Insta.

Luis Bracamontes is Mexicaans, queer spoken word-artiest en digitaal marketeer. Hij is de oprichter van Unwanted Words, een queer spoken word-initiatief, en organisator van de eerste Queer and Feminist Poetry Awards in Rotterdam.

Unwanted Words is het platform voor queer dichters en spoken word artiesten in Rotterdam en omstreken. Er worden elke maand Queer Poetry Nights in Rotterdam georganiseerd.