In de tijd dat ik mijn coming out beleefde, zo'n 25 jaar geleden inmiddels, was de wereld nog maar minimaal digitaal. Het was de tijd waarin we nog geen www hadden en de eerste webbrowser moest nog geboren worden. Forums en mailinglijsten 'zweefden' al wel rond online, en het was het geboortejaar van De Digitale Stad. Het was 1994, en ik had net in het computerlab van de universiteit kennisgemaakt met Jürgen, mijn eerste nerd. Jürgen maakte mij wegwijs in de online wereld en hielp mij in de weken erna een professor ompraten en één van de zes emailadressen van de faculteit te bemachtigen. Een nieuwe wereld ging voor mij open. Een hele roze wereld ook, waarin 'ons soort mensen' zich groepeerde rondom Amerikaanse bands, tv series en themagroepen.
Er zijn grote stappen gezet wat betreft de acceptatie van LHBT+-ers in Rotterdam. Maar er zijn ook nog veel situaties en plekken waar het nog niet goed gaat. Waar het beter kan én waar het soms terugvalt. En daar kom ik als wethouder aan zet.
Caro Carter is een non-binair persoon die studeert aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Caro vertelt over diens ervaringen en de reacties die hen krijgt als mensen, vrienden en familie horen dat je non-binair bent.
In mijn optiek gaat geaardheid veel verder dan homo óf hetero. En gaat ras niet uitsluitend over zwart óf wit. Ook gaat gender veel verder dan alleen man óf vrouw. Onze maatschappij is enorm geneigd om in ‘hokjes’ te denken, in dat wat men kent en in zijn opvoeding heeft meegekregen. Er zitten echter zoveel gradaties en zoveel meer kleuren tussen dit alles. Ik gun mensen zo dat zij deze beperkte ‘hokjes’ los kunnen laten en in veel meer kleurtinten gaan denken.
Diversiteit aan Nieuwe Rotterdammers
Een vorige column ging over de onfortuinlijke KIrvan uit Zuid-Afrika. Zijn gefilmde portret komt voor op de Vlaggenparade aan de Maas. Postuum is hij daarmee onderdeel van de ‘Parade van Nieuwe Rotterdammers’.
De Vlaggenparade is een ‘Wees Welkom’ aan alle nationaliteiten. Elke vlag dient als een eigen mini-ambassade. Je komt via de QR-code op de vlaggenmast op de webpagina van dat land. Of: via de website www.vlaggenparade.nl en kies dan een land. Hier wordt kort het een en ander verteld over dat land. Er staan soms ook actuele artikelen over het land.
Je loopt hand in hand over straat met je vriend of vriendin en je krijgt een discriminerende opmerking naar je hoofd geslingerd. Iemand roept dat mensen zoals jij uitgebannen moeten worden. Als de burgemeester, wethouders of coalitiepartijen van Krimpen aan den IJssel voorbijlopen, dan zullen zij hier niets van zeggen. Immers, zo is de gedachte: “Wij moeten staan voor alle inwoners.” Discrimineren is onderdeel van de dialoog die zij graag zien in hun gemeente.
Eén van de redenen dat ik me zo hard inzet voor Roze in Blauw, is dat ik een voorbeeld wil zijn voor mijn kinderen en mijn naaste omgeving. Ik wil laten zien dat het niet uitmaakt hoe je eruit ziet, op wie je verliefd wordt, waar je in gelooft.
Als je jezelf respecteert, geef je andere mensen eigenlijk geen kans dit niet ook te doen. Ik vind het zelf heel normaal dat ik op mannen val. Heb hier echt nog nooit een punt van gemaakt.