Vervolging dominee Kort komt een stap dichterbij, zeker is het nog niet. Leon Houtzager en Gerard Spong zijn tevreden.

Het Gerechtshof in Den Haag heeft een tussenuitspraak gedaan rondom de aangifte van Leon Houtzager tegen dominee Anthonie Kort van de Mieraskerk in Krimpen aan den IJssel. In haar brief van 4 augustus heeft het hof besloten dat het onderzoek naar de mogelijk vervolging van de predikant wordt heropend en dat de beklaagde gehoord zal worden op een nog nader te bepalen datum. Daarnaast is er nog een tweede slachtoffer aan het licht gekomen die aangifte heeft gedaan tegen de predikant. Hij en zijn advocaat zullen ook gehoord worden.

Deze uitspraak is het gevolg van een bezwaarprocedure op grond van artikel 12 Sv die Houtzager is gestart tegen het Openbaar Ministerie. Het OM besloot in september de predikant namelijk niet te vervolgen. Daar was Houtzager het niet mee eens en daar komt nu dus mogelijk verandering in. In de raadkamerzitting van 28 juli jongstleden heeft Houtzager zijn bezwaar toegelicht en werd hij bijgestaan door topadvocaat Gerard Spong.

“Ik ben tevreden met deze tussenuitspraak. We zijn er nog niet, maar vervolging komt nu wel een stap dichterbij. Deze uitspraak laat zien dat het Gerechtshof de zaak serieus neemt en ook serieus onderzoek gaat doen. Ik voel mij dan ook serieus genomen en daar ben ik blij mee,” aldus Houtzager. Advocaat Gerard Spong voegt toe: “Een beklaagde wordt alleen gehoord als er een goede kans bestaat op vervolging. We mogen er uiteraard nog niets uit afleiden, maar het geeft wel een indicatie waar het naartoe gaat.”

De datum wanneer het onderzoek verder gaat en de volgende zitting plaatsvindt is nog niet bekend. Houtzager zegt hierover: “Onze verwachting is dat dit ergens in oktober zal plaatsvinden, maar dat kan ook later zijn. Eerst wordt het andere slachtoffer gehoord en zijn advocaat. Daarna krijgt de predikant en zijn eventuele advocaat de kans om op beide aangiftes te reageren. Pas daarna zal er uitspraak gedaan worden en daar mogen alle partijen bij aanwezig zijn. Zodra een datum bekend is zullen we jullie hierover uiteraard informeren.”

COC, de LHBTI-belangenorganisatie die Houtzager geholpen heeft met het opzetten van een crowdfundingactie om Gerard Spong te kunnen betalen als advocaat, is ontzettend blij met het nieuws. De teller staat inmiddels op 22.000 euro en mensen kunnen nog steeds doneren via: https://www.coc.nl/algemeen/tikkie-voor-leon. Dit bedrag is mede te danken aan Tim Hofman en zijn fans. Hij besteedde aandacht aan deze zaak in het programma BOOS op 25 februari. Geld dat overblijft komt ten goede aan bevordering van LHBTI-acceptatie in de Biblebelt.

Voorzitter Arjan Beune van COC Rotterdam: “Deze zaak zou wel eens voor een doorbraak kunnen zorgen. Ik denk dat Leon een goede kans maakt, maar we moeten het afwachten. Morgen is de Amsterdam Pride Walk, daar is Leon bij en zullen we samen met hem toasten op deze stap in de goede richting.”

Hangen, klimmen en push-ups

Wim de Kloe heeft moeite. Moeite met de letters L, H, B, T, Q, I, A, P. En vooral ook met het plusteken daarachter. Het symbool van: er kan nog meer bij. Wim de Kloe heeft moeite met dat mensen zich identificeren volgens hun seksuele gerichtheid of genderidentiteit. Dat zij aan anderen vertellen dat ze lesbienne, homo, bi, transgender of intersekse zijn. Het enige wat volgens hem belangrijk is, is dat je jezelf met de Heere Jezus identificeert.

Wim de Kloe is ondertekenaar van de Nashville Verklaring. Maar nog veel belangrijker: Wim de Kloe is bestuurslid bij de reformatorische scholengroep Wartburg-Driestar, bekend van het Driestar College in Gouda en het Wartburg College in Rotterdam. In deze functie was hij in het verleden medeverantwoordelijk voor de anti-homoverklaringen op zijn scholengemeenschap. Hij is trots op deze functie, want als bestuurslid schrijft hij op 11 september een column namens de scholengroep Wartburg-Driestar in het Reformatorisch Dagblad.

"Veel lesbiennes kunnen wel degelijk begrip opbrengen voor de seksuele beleving van homomannen."

'Een tot vrouw verbouwde man'
Wim de Kloe heeft in de jaren na de Nashville Verklaring weinig opgestoken van de LHBTI+-beweging. Zo heeft hij namelijk geleerd en schrijft hij in zijn column: “Veel lesbiennes hebben moeite met de seksuele beleving van homo’s.” En: “Veel lesbiennes moeten er niet aan denken dat een tot vrouw verbouwde man gebruik maakt van het damestoilet.”

Veel lesbiennes kunnen wel degelijk begrip opbrengen voor de seksuele beleving van homomannen. Ondanks dat zij zelf niet op mannen vallen kunnen zij zich, in tegenstelling tot Wim de Kloe, wél inleven in de gevoelens van een ander. Veel lesbiennes hebben er ook geen enkele moeite mee als transgenders gebruik maken van een heren- of damestoilet dat past bij hun genderidentiteit. Immers, zij weten als geen ander hoe belangrijk het is om jezelf te kunnen zijn. Dat gunnen zij transgenders ook.

“Naar mijn overtuiging past het een christen om respect op te brengen voor elke medemens,” zegt Wim de Kloe in zijn column. Kennelijk heeft hij dat respect niet voor transgenders, want deze noemt hij in zijn column ‘een tot vrouw verbouwde man’. Dat is ronduit respectloos meneer De Kloe. Practice what you preach, alstublieft! 

"Als je als bestuur van een school zegt dat je jezelf niet moet identificeren als LHBTI+, dan zeg je in feite tegen je leerlingen dat zij hun seksuele oriëntatie of genderidentiteit vooral stil moeten houden."

Aan wakkeren van een vijandbeeld
Als je als bestuur van een school zegt dat je jezelf niet moet identificeren als LHBTI+, dan zeg je in feite tegen je leerlingen dat zij hun seksuele oriëntatie of genderidentiteit vooral stil moeten houden. Wim de Kloe zegt: “Bepalend voor je identiteit is met name of je de Heere Jezus mag kennen.” Andere identiteitsvormen zijn in zijn ogen kennelijk niet relevant. Daar praat je niet over, dat schuif je onder het tapijt of dat duw je in de kast. Praat je wel over LHBTI+, dan ben je bezig met een strijd tegen het christendom.

Er is dus nog iets veel ergers aan de hand. Volgens de woorden van Wim de Kloe zijn LHBTI’s een gemeenschappelijke vijand en vormen zij een monsterverbond tegen het christendom. Hij zegt namelijk: “De combinatie LHBTI heeft iets van een monsterverbond. Ten diepste hebben de letters niks met elkaar. Toch hebben de letters hun eigenbelang opzijgelegd in de strijd tegen de gemeenschappelijke vijand: het christendom.”

Bij zijn leerlingen wakkert hij het beeld aan dat LHBTI’s de vijand zijn. Dat wij LHBTI’s de handen ineengeslagen zouden hebben om een strijd te voeren tegen christendom. Niet alleen is de werkelijkheid verre van dat, hij doet hiermee ook enorm tekort aan alle LHBTI’s die zichzelf als christen identificeren. Voeren zij deze strijd dan ook?

Wat Wim de Kloe maar niet wil begrijpen is dat de pridegedachte inhoudt dat iedereen mag zijn wie die wil zijn. Daar hoort geloof dus ook bij. Religie en homoseksuele gerichtheid zijn niet twee uitersten in een spectrum (of-of). Dat kan ook perfect samengaan (en-en). Maar dan moet Wim de Kloe daar wel voor open staan.

Wat Wim de Kloe doet is het tegenovergestelde. Hij dwingt LHBTI’s een keuze te maken: identificeer je je als LHBTI (vijand van het christendom) of als een christen? Beiden is in zijn ogen niet mogelijk. Een interne strijd waar veel LHBTI’s reeds kapot aan zijn gegaan.

"Eén ding is wel duidelijk. De enige die een vijandbeeld de wereld in helpt is Wim de Kloe zelf."

Bij deze man ben je niet veilig
Wat zou er gebeuren als een LHBTI+-leerling op het Wartburg of Driestar College uit de kast komt? Hoe zullen andere leerlingen daarop reageren als hen een vijandbeeld is aangepraat? Hoe gaan de leraren daar mee om als een bestuurslid dit zegt? Wat is de mening van de andere bestuursleden? Staan zij achter de woorden van Wim de Kloe? Zo ja, wat vindt de onderwijsinspectie daarvan? Zo nee, waarom is deze man nog niet uit het bestuur gezet? Is deze LHBTI+-leerling dan nog wel veilig?

Eén ding is wel duidelijk. De enige die een vijandbeeld de wereld in helpt is Wim de Kloe zelf. COC Rotterdam en Regenboogalliantie Gouda vinden het een zeer ernstige zaak. Eerder dit jaar werden we opgeschrikt door de gebeurtenissen bij de gereformeerde scholengemeenschap Gomarus in Gorinchem. Nu dit weer.

Wij hebben de onderwijsinspectie gevraagd hier onmiddellijk onderzoek naar te doen en in te grijpen, voordat er nog meer slachtoffers vallen. De wethouders van Rotterdam en Gouda zijn op de hoogte gebracht. Dinsdag is er een stemming in de Tweede Kamer over artikel 23 (vrijheid van onderwijs) van de grondwet. Wij wensen de Tweede Kamerleden veel wijsheid toe.

“Als je homo’s liefde toont, dan zul je net als hen branden en stenen om je oren krijgen.” Geloof mij, dit soort uitspraken zijn in Krimpen aan den IJssel, waar ik ben opgegroeid, doodnormaal. Vorige week nog deed dominee Anthonie Kort van de Mieraskerk deze uitspraak in één van zijn preken. Hij voelt zich gesterkt door de wet en de politiek die hem geen strobreed in de weg leggen. Dus kan hij doorgaan.

Vorig jaar deed ik aangifte tegen deze dominee, omdat hij de burgemeester, wethouders en gemeenteraadsleden van Krimpen aan den IJssel had opgeroepen om homo’s uit te bannen. Door LHBTI’s te accepteren in onze samenleving, roepen wij namelijk het coronavirus op ons af.

Je loopt hand in hand over straat met je vriend of vriendin en je krijgt een discriminerende opmerking naar je hoofd geslingerd. Iemand roept dat mensen zoals jij uitgebannen moeten worden. Als de burgemeester, wethouders of coalitiepartijen van Krimpen aan den IJssel voorbijlopen, dan zullen zij hier niets van zeggen. Immers, zo is de gedachte: “Wij moeten staan voor alle inwoners.” Discrimineren is onderdeel van de dialoog die zij graag zien in hun gemeente.

LHBT en het geloof vormen niet altijd een gelukkige combinatie. Positieve uitzondering daarop vormen ongetwijfeld de Remonstranten. De meest vrijzinnige kerk van Nederland nam in de afgelopen jaren actief deel aan de Rotterdam Pride, en was regelmatig in de media met o.a. de kreet Mijn God trouwt ook homo’s. In de komende tijd publiceren we op GayRotterdam verhalen van LHBT-ers vanuit de Remonstrante Kerk in Rotterdam of van remonstranten die er nauw bij betrokken zijn. Zij vertellen hún verhaal en spreken over de relatie van deze kerk met homoseksualiteit. Jan van Vliet (69) uit Rotterdam bijt het spits af.

“Ik ben geboren vlak na de oorlog – de tijd waarin Nederland werd opgebouwd – en opgevoed in een beschermde omgeving van een gereformeerd gezin. Ik ben de middelste van 8 kinderen. De gereformeerde jongens en meisjes van het dorp kenden elkaar want we gingen naar dezelfde kleuterschool, basisschool en zondagsschool. In die tijd - begin jaren 50 - bepaalde de buitenwereld min of meer welk jongetje bij welk meisje hoorde. Dat werd niet hardop gezegd, maar het was doorgaans wél een gegeven. Had je als jongen een meisje dan hoorde je erbij. En erbij horen was op die leeftijd belangrijk. Over gevoelens werd niet gesproken, je was er dan ook niet mee bezig. Je voelde van alles, maar dacht er gewoon niet bewust over na.”


“Je voelde van alles, maar dacht er gewoon niet bewust over na. Je had er geen idee over.”

“Ook over seksualiteit werd niet gesproken. Niet omdat je dat niet durfde, het was gewoon geen onderwerp. Net als homoseksualiteit, je had er geen idee over. En in het kerkelijk milieu werd er al helemaal niet over gesproken. Seks voor het huwelijk was niet toegestaan, punt. Er werd van je verwacht dat je de kerkelijke regel volgde.

Ook ik had al op zeer jonge leeftijd een vaste vriendin: Janny. We kenden elkaar al letterlijk vanaf de geboorte. Onze ouders waren goed bevriend en – echt gebeurd – op het consultatiebureau lagen we naast elkaar; Janny en ik schelen maar 3 weken. Op 18-jarige leeftijd zijn wij verloofd en op 21-jarige leeftijd getrouwd.”

Jan van Vliet voor de Arminiuskerk in Rotterdam, waar de Remonstranten hun diensten verzorgen.

“Na verloop van tijd brak een gedenkwaardige periode aan, waarin mijn onderbewuste gevoelens meer en meer naar boven kwamen. Ik raakte in gesprek met de postbode die een paar deuren verder op onze galerijflat woonde. Hij begon werk van mij te maken en ik vond het spannend en fijn. Van een relatie was beslist geen sprake, ik was immers getrouwd en had een gezin. Maar het voelde wél goed. Pas tóen kwam het besef: Ik houd van mannen. Achteraf heb ik me gerealiseerd dat mijn leven in het ouderlijk huis en de verzorging van mijn schoonzusjes (nadat mijn schoonouders kort na elkaar waren overleden), situaties waren waarachter ik mijn echte gevoelens heb kunnen verbergen, heb weggeduwd en onbelangrijk heb gemaakt."

Uit de kast
"Door mijn toenmalige werk verhuisden wij naar Brabant. Daar is onze zoon geboren. Een zorgenkindje met een open gehemelte en praktisch zonder gehoor. Wéér een goede reden om mijn echte gevoelens te verstoppen. Maar nog steeds was ik behoorlijk in de war. Na veel aarzeling en in overleg met mijn vrouw Janny zocht ik hulp. Dat was zeker niet gemakkelijk, totdat de therapeut in een van onze gesprekken zei: “Jij bent jezelf meer dan waard! Ga naar huis en vertel de waarheid over je gevoelens aan je gezin, familie en vrienden. En dan aan de mensen waarmee je dagelijks te maken hebt."

Dat heb ik gedaan. Sommigen wisten het al of hadden een vermoeden, anderen waren verrast, weer anderen draaiden mij de rug toe. Bij mijn gezin en moeder (mijn vader was inmiddels overleden) was er vooral – zichtbaar en onzichtbaar – verdriet. Toch heb ik van hen ook veel steun ervaren."

Zijn wie ik ben
"Steun kreeg ik – ook van de mensen uit mijn omgeving – én kracht uit de bron van mijn. In de Remonstrantse Gemeente in Rotterdam voelde ik mij snel thuis en ik kon er over mijn homo-zijn praten. Ook het luisteren naar klassieke muziek, met name orgelmuziek stemde mij gelukkig.”

Toccata in f - J. Grison - Gert van Hoef in de St. Laurenskerk Rotterdam (april 2017). Een stuk dat Jan nog altijd erg gelukkig stemt.

"Nú kan ik zeggen dat ik een sterker mens ben geworden, ik sta steviger in het leven. Het heeft vele omzwervingen geduurd voor ik mezelf vrijmoedig kon aankijken en tegen mezelf kon zeggen “je bent jezelf meer dan waard!”  Toen nam ik me voor eerlijk te zijn over mijn homo-zijn. En tegen iedereen zou ik willen zeggen, ook tegen jou die dit leest: Je bent jezelf meer dan waard. Word en blijf jezelf! Je kunt meer aan dan je denkt!”

“Word en blijf jezelf! Je kunt meer aan dan je denkt!”

Geaccepteerd
"Ik kreeg de kans bedrijfsleider van het Oude Luxor theater te worden en vroeg de directeur of ik me aan al mijn collega’s tegelijk mocht voorstellen. Dat had ik bedacht in het kader van eerlijk zijn over wie ik ben. Zo ging het: “Ik ben Jan van Vliet, een gescheiden man, homoseksueel, heb een ex-vrouw en 2 kinderen. Wie daar vragen over heeft kan dat nu doen, daarna niet meer."

Vanaf dat moment heb ik me altijd geaccepteerd gevoeld. Ook in Frankrijk waar ik na mijn Luxor-periode een pension begon om te leven als God in Frankrijk. En nog steeds. Na ruim 12 jaar terug in Nederland, in de wijk waar ik woon met z’n vele culturen en verschillende denkwijzen.

En de bron van mijn geloof? Die is gebleven. Nu al jaren in de Arminiuskerk, als vrijzinnige vriend van de Remonstranten Rotterdam."

Het was voor veel bezoekers aan de Rotterdamse Pride in september 2015 (zie foto boven) even wennen. Op de informatiemarkt op het Schouwburgplein was een Rotterdamse kerk aanwezig. En in hun kraam waren grote posters zichtbaar met de uitspraak ’Mijn God trouwt ook homo’s’.  Vreemd. Want kerken zijn toch tegen homo’s, veroordelen homoseksualiteit of hebben er op z’n minst grote moeite mee?

Prijzen, preken en pamfletten

Marieke Lucas Rijneveld - de eerste Nederlandse auteur die op 26 augustus jongstleden de prestigieuze International Booker Prize gewonnen heeft - werd geboren in een geformeerd boerengezin in Nieuwendijk.