Diversiteit aan Nieuwe  Rotterdammers

Een vorige column ging over de onfortuinlijke KIrvan uit Zuid-Afrika. Zijn gefilmde portret komt voor op de Vlaggenparade aan de Maas. Postuum is hij daarmee onderdeel van de ‘Parade van Nieuwe Rotterdammers’.
De Vlaggenparade is een ‘Wees Welkom’ aan alle nationaliteiten. Elke vlag dient als een eigen mini-ambassade. Je komt via de QR-code op de vlaggenmast op de webpagina van dat land. Of: via de website www.vlaggenparade.nl en kies dan een land. Hier wordt kort het een en ander verteld over dat land. Er staan soms ook actuele artikelen over het land.

'Homomonument' 

Superuse

Sinds juni staat er een vrolijk kunstwerk op het verder grijze en stenige Willemsplein. Het is een ‘re-make’ van een eerder zitobject in het rood. Dat heette ‘Re-Wind’ en was een schepping van Césare Peeren, van Studio Superuse. Hij verwerkte niet-recyclebare windmolenwieken tot een aaneenschakeling van zitprofielen.

Met een aantal mensen uit de Rotterdamse LHBT-community als klankbord is er een ‘complete make-over’ van gemaakt door Mr. June. Daarmee is er vast een claim gelegd op deze plek voor een nog te maken definitief kunstwerk dat de seksuele en genderdiversiteit ‘viert’. Want dat is de wens van de gemeenteraad en de hele LHBT-gemeenschap. Iedere zichzelf respecterende stad heeft een ‘homomonument’, zoals dat gemakshalve wordt genoemd. En nu Rotterdam ook (artikel GayRotterdam: Van Orlando tot Willemsplein). 

'Rainbow-vote': beken kleur

Hoera: ik mag weer stemmen! Eén keer in de vier jaar is het democratische feest. En het electorale spektakel is nu nog groter dan ooit. In voorbije jaren was het voor mij op afstand al duidelijk wat ik ging stemmen. Man Dennis zat in Brussel in de politiek en dan zie je van dichtbij waar iemand voor staat: 100% bevlogenheid, inzet en sociaal.
Maar dat is verleden tijd en nu ligt het politieke speelveld weer open. Dat maakt het ineens minder voor de hand liggend. Er is zoveel gebeurd in die afgelopen jaren. Het hele parlementaire bouwwerk heeft een deuk opgelopen. Bij de toeslagenaffaire bleek iedereen pakken boter op z’n hoofd te hebben. Dit keer beperk ik mijn keuze tot een homo-vriendelijk persoon.

Dinsdag 10 mei 2016. De semi-finale van het ESC in Stockholm. Natuurlijk zit ik ook keurig op de bank voor de TV met een wijntje en voldoende snacks om anderhalf uur door te komen. De voorrondes doen we bescheiden in huize Renkema-Te Riele, maar zaterdag gaan we los.

Van de eerste inzendingen ben ik niet onder de indruk, en Douwe Bob is (als zesde) de eerste deelnemer waar ik enigszins vrolijk van word.

En dan, als negende, komt de Russische Sergey Lazarev met het liedje “You Are The Only One”. En ineens, in drie minuten, wordt het me duidelijk hoe intens schizofreen Rusland eigenlijk is. Want hoewel de Russische regering (met flinke hulp van de hate-group die Russische Orthodoxe Kerk heet) LHBT'ers de oorlog heeft verklaard, ze als leprozen systematisch naar de marge van de samenleving drijft en hun rechten met voeten treedt, lijkt ze er geen problemen mee te hebben om mee te doen aan een inmiddels bijna globaal liedjesfestival dat een onmiskenbare liefdesrelatie heeft met diezelfde LHBT-community. Schijnt het geen probleem te zijn om een zanger te sturen die zo uit een Bel-Ami gay-pornofilm lijkt te zijn gestapt en zo, half ontbloot, te flirten met de vijand. Om maar niet te spreken van de performance zelf: een schaamteloze maar stuk-geperfectioneerde kopie van de winnaar van vorig jaar.

Rusland doet er alles aan om te winnen. En bij mij rijst dan de vraag: waarom in godsnaam? Hoe ziet men dat voor zich? Volgend jaar met z’n allen naar een land waar homorechten net zo prominent aanwezig zijn als het IQ van Britt Dekker? Mogen we volgend jaar dan ineens wel zwaaien met een regenboogvlag, die daar normaliter hetzelfde effect heeft als een swastika-shirt op een drukbezochte Bar Mitswa? Hoe gaat de Russische organisatie volgend jaar de Eurovisie-gedachte uitdragen? Dat is toch bespottelijk?

Sergey kreeg op de dag van de semi-finals van homo-zender OUTTV de OUTmusic Award uitgereikt. Ik vind dat nogal dubieus en krijg weer dat ambivalente gevoel. Natuurlijk, hij is een leuke vent, flirt er lustig op los en is een goede zanger. Maar hij vertegenwoordigt zijn land en staat daar niet op persoonlijke titel. Deze award komt dus in een grijs gebied terecht tussen artiest en politiek (zeker als je bedenkt dat voor Rusland het ESC niet zomaar een liedjesfestijn is maar al jaren een prestige project met -ook- een enorm politiek facet). De ESC organisatie kan nog zo hard roepen dat ze politiek en het ESC gescheiden wil houden, maar dat is een wassen neus wanneer het Rusland betreft.

Dus ik ga voor Douwe Bob op nummer 1. Of dat lieve meisje van Oostenrijk. En Rusland op nummer 2. Want het is echt een goed nummer, een ijzersterke performance en een leuke vent. Nummer 2 is een prachtpositie. En een mooi signaal aan Rusland: don’t fuck with the gays!

Je loopt hand in hand over straat met je vriend of vriendin en je krijgt een discriminerende opmerking naar je hoofd geslingerd. Iemand roept dat mensen zoals jij uitgebannen moeten worden. Als de burgemeester, wethouders of coalitiepartijen van Krimpen aan den IJssel voorbijlopen, dan zullen zij hier niets van zeggen. Immers, zo is de gedachte: “Wij moeten staan voor alle inwoners.” Discrimineren is onderdeel van de dialoog die zij graag zien in hun gemeente.

Op 17 maart kun je je democratische stemrecht uitoefenen, en zoals je weet, elke stem telt! Om te zien hoe partijen rekening houden met inclusiviteit en LHBTI+-rechten en andere zaken die belangrijk zijn voor jou, zijn er meerdere kieswijzers beschikbaar. Hierbij een aantal tips voor de meest relevante kieswijzers die je kunnen helpen je keuze te maken of te heroverwegen. Een eerste hulp bij je keuze is te kijken welke 8 partijen het Regenboog Stembusakkoord hebben ondertekend.